“JIJ? Neeee! Dat kan echt niet!” Veel mensen kijken vol ongeloof wanneer ik vertel dat ik een verschrikkelijke puber was. Het heeft me zo'n 12 jaar gekost om mezelf hiervoor te vergeven.
Om wat context te geven: Op mijn 11e begon ik te puberen en dat uitte zich in een grote mond naar mijn ouders en docenten. Ik schuwde ook niet om verbaal de confrontatie aan te gaan met medeleerlingen. Ik maakte vaak ruzie. Terwijl ik dit schrijf, voel ik (18 jaar later) nog steeds de schaamte opwellen. Dit gedrag gaat zo in tegen wie ik in de kern ben. En wij allemaal zijn.
Mijn gebrek aan inzet op school resulteerde uiteindelijk in een overstap van HAVO/VWO naar VMBO-t. Hoewel ik alleen mezelf hiervoor verantwoordelijk kon houden, ging hiermee een langgekoesterde droom van mij verloren: dierenarts worden. Toch was dit niet waar ik mezelf voor moest vergeven, omdat ik hier alleen mezelf mee had.
Waar ik mezelf wel voor moest vergeven, was de pijn die ik anderen had aangedaan. Voor al die keren dat ik mijn ouders stress had bezorgd, terwijl ze al genoeg stress hadden vanwege het bouwbedrijf. Voor die keren dat ik gemene dingen zei tegen een meisje in mijn klas, terwijl ze al onzeker was. Voor die keren dat ik respectloos was naar mijn docenten, terwijl zij mij iets probeerden bij te brengen.
Misschien heb ik mijn gedrag in mijn hoofd groter en erger gemaakt dan het in werkelijkheid was, maar dat doet er niet toe. Ik weet dat wat ik deed volledig tegen mijn eigen waarden indruiste. En daar heb ik mezelf jarenlang voor gestraft. Dagelijks kwamen de beelden voorbij van situaties waarin ik volgens mijn eigen normen niet juist had gehandeld en anderen had gekwetst. Zelfs toen ik al jaren geen puber meer was, mijn best deed op school en er alles aan deed om liefde te geven aan iedereen om me heen, kon ik deze gedachten niet loslaten. Met anderen sprak ik hier eigenlijk nooit over, omdat de schaamte te groot was. Maar in mijn hoofd kon ik het gesprek niet beëindigen.
Tot die ene dag. Ik was alleen aan het werk in de paardenstallen toen alle beelden weer voorbij schoten. Maar dit keer was er ook iets anders. Een sterk, brandend verlangen om mezelf - hier en nu - niet langer gevangen te houden in gedachten uit het verleden. Op dat moment heb ik, na 12 jaar van zelfkwelling en zelfverwijt, afgerekend met mijn schuldgevoelens.
Ik besefte drie belangrijke dingen die ik graag met liefde wil delen, omdat ze mogelijk waardevol voor je kunnen zijn:
Je gedrag was een oplossing voor een dieperliggend probleem. Je deed destijds wat je kon om met dat probleem om te gaan. Ook al keur je af wat je hebt gedaan, je deed het met een positieve intentie. Dit betekent niet dat dit ook positieve gevolgen had voor jezelf of voor anderen. Misschien bood jouw gedrag bescherming tegen onzekerheid of zorgde het ervoor dat je gezien en gehoord werd. Je deed wat je op dat moment kon om met de situatie om te gaan. Achteraf is het eenvoudig om jezelf te veroordelen voor iets wat je hebt gedaan. Je kijkt met de kennis en vaardigheden die je nu hebt terug naar een moment waarop je die nog niet bezat. Dat is oneerlijk.
Kijk naar de les die je hebt geleerd. Als je iets hebt gedaan waar je je voor schaamt of schuldig over voelt, is dat een kans om als persoon te groeien. De pijnlijke emotie die je ervaart, wijst je de weg naar wat belangrijk voor je is. Nu je weet wat je absoluut niet wilt doen, weet je ook wat je wel wilt. Neem het besluit om hier meer van te doen. Je kunt nu het verschil maken door je lessen om te zetten in daden.
Stel jezelf de vraag: wat maakt me op dit moment een beter mens? Hoe kan ik meer waarde bieden? Kan ik meer bijdragen aan de wereld als ik blijf hangen in de narigheid van het verleden, of als ik me richt op de persoon die ik nu ben of wil zijn? Het antwoord mag duidelijk zijn.
Met deze inzichten heb ik mezelf kunnen bevrijden van mijn verleden en kan ik nu met meer compassie naar mezelf kijken. Ik hoop dat deze tips waardevol voor je zijn zodat ook jij het verleden los kunt laten en je energie kunt inzetten voor de dingen die er voor jou toe doen.
Kommentare